1 Şubat 2012 Çarşamba

Benim hikayem

 Hic kimsenin hikayesi kimseye benzemezmis, dogru! Kizimla bizim hikayemiz de belki herkesten cok farkli, belki de sandigimdan cok daha fazlaca  yasanmislarin bir turevidir. Ama biliyorum ki, bu donemim benim hayatiminin dibe vurup ayni hizda da su yuzune vurdugum bir devr-i mucizedir. Hadi bana kolay gelsin, kolay gelsin ki; her kim benim yasadigim, hissetiklerimden kendine pay cikarir yada geleceginde yasayacak olursa kendini bicare sanip, umutsuzluga kapilamasin'i en uygun dille anlatabileyim. Dolu dolu 4 yilin ardindan esimle artik bir bebek sahibi olma karari aldik. Sansliydik ki, cok kisa bir surede hamile kaliverdim. Hem ruhen, hem bedenen harika bir hamilelik yasadim. Ta ki 6. ayima kadar.  Calisan bir anne olacagim icin, esimle planladigimiz uzere ben hamileligimin son gunlerine kadar calisip hem zinde bir hamilelik gecirecektim, hem de en azindan biraz para biriktirmis olacaktim. Ama isler planladigimiz gibi gitmedi ve ben 11 yil emek verdigim sirketten yonetimin degismesi ve ayak uyduramam gerekcesiyle hamileligimin 33. Haftasinda apar topar ayrildim. "iyi oldu, yavas yavas hazirlanir, stresten uzak olurum" dedim, ama isler yine planladigim gibi olmadi ve bir iki hafta icersinde esimde isten ayrilmak zorunda kaldi. Yani o zamana kadar arilar gibi calisip , beyler gibi de yiyen biz bir anda acikta kaliverdik. Hemde guzeller guzeli bebegimizin yolun yarisini coktan gecip, bizim kollarimiza gelmeye bu kadar az kalmisken... Bir yandan dogum masraflari, bir yandan herseye ragmen idame ettirmek zorunda oldugumuz hayatimizla ilgili cikan puruzlerle ben iyiden iyiye dogumla beraber yasayacagim buhranin kapisini araliyevirdim. Stres, ani degisikliklerin ve soklarin bende yarattigi zayiflikla dogumuma  yaklasik 1 ay kala aniden baslayan kasik sancilarimdan panige kapilip hemen telefona sarilip doktorumu aradim. Tabiki "dogruuu hastaneye" dedi doktorum! Ve doktorumun kuvvetle muhtemel bekledigi ama bana surpriz olan durum gerceklesti. 2 cm acilmam vardi ve hemen minik bebegime ilacla destekleyici mudahale edilmesi gerekiyordu. Henuz akcigerleri gelismedigi icin igneler oldum, kasilmalarimi durduracak ilaclari sira sira yutmaya basladim ikiser saat arayla. İsin enteresan ve bir okadar da komik tarafi dogumuma adim adim yaklasirken benim rahmim surekli aciliyordu, fakat ben kesinlikle hissetmiyordum (: hemde bir sinek isirigi kadar bile. 3cm, 4cm, 5cm... Derken 39+3 haftalik oldugumda doktorumu aradim ve " zerre kadar sancim yok ama yeter artik ben epidural sezeryan ile bu dogumu yapacagim" dedim. Gunumuzu kararlistirdik doktorumla ama tabi o gune kadar normal dogumu beklemek kaydiyla. Evet artik ertesi gun gelecek ve ben kizima artik ne yazikki ameliyatla kavusacaktim. O gece yattim ve hic uyuyamadim. Dusundum, kizimli bir evi dusundum. Evime sinecek mis gibi bebek kokusunu icime cektim. Kizimla aramizdaki 1 cmlik etimi son kez oksadim, oksadim. Heyecandan butun gece gozumu bile kirpmadim. Esimle iki kisilik nufustan olusan evimizde son kez uykuya dalmak ve biraz olsun dinlenmek icin yataga girdim. Ama n'oldu dersiniz? Hastaneye gitmeme 2 saat kala hafif hafif kasilmalarim basladi. Ama yine cok degil, en hafif regl sancisi turunden. Esimi uyandirip " hadi " dedim " gidelim." Hastaneye vardigimizda hemsire inanamadi "acikliginiz tam 8cm" dedi. Ama hala sancim com azdi, doktorlarin en ve tek ihtiyaci olan seyi, kasilmalari cok hafif hissediyordum. Doktorum geldi ve suni sanci verildi. Artik agrilarimi hissetmeye baslamistim ki, " yok " dedim " hic aci duymak istemiyorum" . Veee o muhtesem mucize seyi uyguladilar bana da. Epidural. Tanrinin bana hediye ettigi bu yuksek agri esigi icin minnetardim, fakat benim hazirlanamamam ve artik kizimin yorulmasi  nedeniyle doktorumun " dogumu bu yolla gerceklestiremeyiz, ameliyathane hazirlansin" sesiyle bir anda yikildim. Bu olamazdi. Bu kadar guzel giderken bana sanki kotu bir sakaydi bu son olanlar. Son surat ameliyathaneye yetistirildim. Doktorum " hadi canim, son bi kez daha dene, olmazsa hemen kesmem gerekecek" dedi. Rabbimin bana verdigi gucle tum gucumle ittim bebegimi. Ve iste oldu. Benim canim kizim beni uzmedi ve ameliyathanede son anda normal yolla dogurdum kizimi. Balkizim, cilek dudakli, bembeyaz melegim yanimdaydi. Ve Ameliyathaneden elimde bir bardak kahve ve doktorumla benim yuzumuzde kocaman bir gulumsemeyle ciktik. Herkes sevincten soka girmis bir vaziyetteydi. Hatirladigim en belirgin seyse yuzlerdeki gulumsemeler ve tatli tatli yankilanan kahkahalardi diye hikayemi burada noktalamak isterdim. Ama bitiremem. Uykusuz gecelerimi, bebegimi gaz sancisindan kurtarmak icin deli divane oldugumu, kendimi son derece cirkin ve bakimsiz hissettigim gunlerimi soylemeden edemeyecegim. Hamilelik sonrasi depresyonunu da dibine kadar yasadim, evet. Ama yasamam gerekiyordu. Yasamamiz gerekiyordu. Su hayatta en zor buyuyen canli, insan yavrusuymus. Benim yavrum da buyuyecek; bana " annecigim, gunes niye sicak?" diyecek; okulda gosterileri olacak , ugur bocegi kostumu giyecek; biz birlikte tatilde gidicez ve bir birimizin yanan omuzlarina krem surucez kahkahalarla; sonra kizim universiteye gidicek,  kimbilir belki unlu bir muzisyen olucak ve -Annem ve Babam icin- diye ayirdigi en on koltuklarda gururla ve gozumdeki yaslarla avuclarim patlarcasina kizimi alkisliycam. O gunlere geldigimde de hatirimda ne Bebegimin gaz sancisi nede uykusuz gecelerim olacak.  Bu mucadelede Tek kaygim ise, melegimi son nefesime kadar sevdiklerimle birlikte, bu hayatta yalniz birakmamak olacak...  Herkes icin ayni dilekleri dilerim Tanrimdan, sevgimle....

4 yorum:

  1. Çok uzun diye okumayacaktım ama başlayınca gerisi geliverdi. Elleinize sağlık. O güzel günleri de görürsünüz inşallah:)

    YanıtlaSil
  2. Evet, ayni seyleri dusunerek yayinladim:) fakat bunu blogum icin degil, o ozel gunumuze ait yazili biseyler kalsin diye yazmistim. İlk ne yazayim diye dusunurken , bu blogu acma sebebim kizimla bulusmamizi yazayim dedim. İyi dilekleriniz icin tesekkurler. Her annenin gonlundeki olur insallah!

    YanıtlaSil
  3. yazınızı okurken okadar etkilendim ki göz yaşlarımı tutamadım bir girdap gibi çekti beni içine yazınız.Umarım Rabbim karşınıza çıkacak tüm zorlukları bir çırpıda aşabilme kolaylığı versin.Keşke benimde sizin gibi beklenmedik bir normal doğumum olsa ama sanırım ben okadar şanslı olamıcam ama bunda da bir hayır vardır elbet...

    YanıtlaSil
  4. Cok tesekkur ederim Sevgili Stylesmyr, sunu soylemek isterim ki,bir insanin bir dogum bir de olum sekli ve saati degismezmis. Sizin bebeginizde ( cinsiyeti? :) en dogru sekilde gelecektir. Sezaryan da normal bir dogumdur. Daha dogrusu her bunyenin normali farklidir. Hatta blogcuannenin bir yazisinda bunu dusuncemle biraz dikkat cekmistim. Sezaryan derseniz normal olur, normal dersiniz sezaryan olur. Doktorlari suclamak cok kolaydir bu tur durumlarda. Ama eger ona guveniyorsanz salin gitsin derim. Ayrica her normal dogum zararsiz ve masum degildir, emin olun. Siz evladinizi kucaginiza alin ve esinize donun. Ona ihtiyaciniz olacak.:) insallah hersey istediginiz gibi olur. Sezaryan yada normal. Sekil onemli degil sonuc onemli. Anne olmaya 3 gun kaldi:) demleyin bi' cay keyfinize bakin. Sevgilerim ve dualarimla...

    YanıtlaSil